Jeszcze kilkadziesiąt lat temu nikt w Europie nie słyszał o tym gołębiu. A w dzisiejszych czasach jest jednym z najpospolitszych przedstawicieli swojego gatunku (po gołębiu miejskim), który szczególnie upodobał sobie spokojne miasteczka i wsie.
Zdumienie i niedowierzanie budzą niezwykła ekspansywność i szybkość, z jaką sierpówka kolonizuje nowe obszary. Pierwotną ojczyzną tego smukłego gołębia są Indie i Sri Lanka. Kiedy w swym parciu na zachód trzy wieki temu osiągnął Turcję, zyskał tam szczególne łaski - chyba dzięki sierpowatej ozdobie na karku, która mahometanom przypominała ich Półksiężyc. Toteż zarówno u siebie, jak w podbitych krajach bałkańskich, – dokąd sierpówka dotarła w ramach dalszej ekspansji – Turcy wymusili dla niej rzetelną opiekę, choć pojęcie ochrony przyrody w dzisiejszym rozumieniu jeszcze nie funkcjonowało. Tempo najazdu sierpówki na Europę nasiliło się w ostatnich dekadach. W latach trzydziestych opanowała Węgry. Na ziemiach polskich zauważono ją w 1940r. w Oleśnicy Śląskiej. Trzy lata później gniazdowała w Lublinie, potem na naszych oczach ogarnęła cały kraj. W latach sześćdziesiątych dotarła do południowej Szwecji i Wysp Brytyjskich. Już zdążyła zadomowić się w Islandii.
Sierpówka zamieszkuje głównie takie miasta, gdzie wśród zabudowy znajdują się parki lub grupy drzew. Szczególnie lubi drzewa szpilkowe, które służą za noclegowisko, a wczesną wiosną, zanim rozwiną się liście na innych drzewach, są bezpiecznym miejscem lęgu. Zasiedla również parki, ogrody, aleje, wsie. Żywi się nasionami, ziarnem i resztkami pokarmu ludzkiego o roślinnym pochodzeniu. Chętnie korzysta z wysypanej karmy. Wyprowadza 3 – 4, wyjątkowo nawet 6 lęgów rocznie. W zachodniej Europie znane są przypadki gniazdowania zimą. Gniazdo jest platforemką z drobnych patyczków umieszczoną najczęściej na drzewie w bliskim sąsiedztwie budynku. Jak wszystkie nasze gołębie, składa 2 czysto białe jaja.
Pierwotnie sierpówka była ptakiem lęgowym półpustyń i otwartych terenów rolniczych. Później stała się nieodłącznym towarzyszem człowieka. Samiec oznajmiający rywalom o zajęciu terytorium gniazdowego wydaje monotonne, trójsylabowe pohukiwanie.